Opowiadanie napisane przez J. R. R. Tolkiena w 1937 i opublikowane w 1949. Autor przedstawia historię serii spotkań Farmera Dżila z przebiegłym smokiem o imieniu Chrysophylax. Wydarzenia mają miejsce w fantastycznej wersji Wielkiej Brytanii z dawnych czasów, w której żyją mityczne stwory i średniowieczni rycerze. Opowiadanie nie łączy się z mitologią Śródziemia. Jest dość anachroniczne i stanowi raczej podanie ludowe niż epicką opowieść.

Gospodarz Dżil żyje spokojnie w wiosce Ham. Pewnej nocy jego pies Garm ostrzega go przed buszującym po jego polach olbrzymem. Dżil przypadkiem odpędza intruza i zostaje lokalnym bohaterem, a nawet dosteje od króla miecz Caudimordax, niegdyś należący do wielkiego bohatera. Niestety, po kilku miesiącach smok Chrysophylaks napada na królestwo. Gospodarz po raz kolejny broni swej wioski. Pokonany smok oszukuje mieszkańców Ham obietnicami oddania im swoich skarbów i ucieka. Gdy król dowiaduje się o skarbach, przybywa do wioski, by poczekać na powrót smoka. Kiedy jednak gad nie wraca, władca organizuje wyprawę po skarby, na którą wyrusza też Dżil. Rycerze zostają przepędzeni przez Chrysophylaksa,ale gospodarzowi udaje się po raz kolejny pokonać smoka, który w zamian za darowanie życia i części skarbu obiecuje pomoc w zachowaniu bogactwa. Gospodarz Dżil wraca do Ham, odpiera atak zazdrosnego o skarb króla i sam zostaje królem.