Jak można nie lubić Rancza, to ja nie wiem. Właściwie nie oglądałam tego od początku i więcej odcinków opuściłam niż obejrzałam, ale mam zgodę na wypowiedzenie się, więc to zrobię. : ) Mogę jedynie powiedzieć, że podpisuję się jedynie rękami i nogami pod opinią, że w polskie produkcje mogą być świetnie nakręcone, jeśli ich fabuła toczy się na wsi, a życie mieszkańców jest nieco przekoloryzowane. Zaletą tego serialu jest to, że nakręcono tych pięćdziesiąt odcinków i na tym, z tego co wiem, zakończono; wobec czego nie jest kolejnym nudnym tasiemcem, w którym powtarza się tradycyjny schemat. Nie brakuje tu dobrego, zapomnianego na wiele lat, polskiego humoru. Kolejnym atutem tu zdecydowanie jest wspomniana ławeczka, na której prowadzone są jakże górnolotne rozmowy światopoglądowe. Co doceniam poza tym? Konwersacje między Michałową a księdzem, wymysły Klaudii na temat feng shui (i to, jak to się przekładało w praktyce) czy też miłostka barmanki z policjantem.

Filmu nie oglądałam, poczytam recenzje, jeżeli uznam, że warty obejrzenia, to obejrzę i wtedy post edytuję.