Widywanie lalek Barbie mi nie przeszkadza. Wszak każdy ubiera się wedle swojego gustu i wygląda tak, jak chce. (I tu taka mała uwaga do ~malfoj_sam_segz:

Niejedna dziewczyna spotykana na ulicy myśli to samo o Tobie. Gusta się różnią, czasami drastycznie, a moda to bardzo szerokie pojęcie.)
Powracając jednak do tematu - uważam, że każdy ma prawo wyglądać jak mu się podoba; niech sobie dziewczątka masowo przyklejają tipsy i noszą różowe topy - dopóki nie namawiają mnie bym robiła to samo, naprawdę mi nie przeszkadzają. One mają lustra w domach, ja mam lustro - one widzą jak wyglądają, ja cieszę się, że nie wyglądam jak one. Co nie znaczy, że uważam je za jakieś gorsze - po prostu każdy niech się ubiera jak chce. Nie lubię takiego oceniania po wyglądzie i ubiorze; dla mnie o wiele gorsze są dziewczyny zachowujące się jak Barbie. O wiele bardziej niż białe kozaczki irytuje mnie malowanie się czy prostowanie włosów prostownicą (!) w czasie trwania lekcji. O tak, znam na tyle bezczelne osóbki, że są w stanie przynieść do szkoły prostownicę, usiąść w ostatniej ławce, podłączyć ją do kontaktu i prostować sobie włosy, kiedy inni rozwiązują zadania a nauczyciel produkuje się przy tablicy. I nie zawsze są blondynkami w mini spódniczkach; znam dziewczyny, które ubierają się naprawdę nieźle (moim zdaniem), stonowanie, z klasą - co z tego jednak, skoro ich podejście do świata opiera się na suto zakrapianych alkoholem imprezach, swoim własnym wyglądzie i ploteczkach z psiapsiółkami? Dlatego to nie wygląd przesądza o byciu Barbie według mnie, a zachowanie i podejście do życia. A że często jedno idzie w parze z drugim... No cóż, pamiętać jednak trzeba, że nie zawsze tak jest.
Nie każda różowa tipsiara z doczepionymi blond włoskami jest głupia i pusta, o czym miałam okazję się przekonać jakiś czas temu. Mianowicie poznałam osobiście pewną dziewczynę z mojej (byłej już) szkoły; dziewczyna ta miała opinię typowej Barbie. Złośliwi mówili na nią "choinka", jako że taka wystrojona do szkoły chadzała, albo "solara" - domyślić się łatwo można, czemu. Ogólnie, dziewczyna ta była cała sztuczna jak szczęka Teresy Lipowskiej i bynajmniej nie miała z tego powodu łatwo. Tak czy inaczej, poznałyśmy się i - ku mojemu zdumieniu - okazało się, że dziewoja gada sensowniej od większości ludzi z mojej klasy (w tym od wielu z tych, którzy się z niej wyśmiewali). To mi raz a dobrze uświadomiło, jak głupie jest ocenianie po samym wyglądzie. Od tego czasu staram się choć trochę poznać daną osobę, zanim zacznę ją tępić.
PS. Oczywiście z tym tępieniem to ironia, coby jasne było wszystko.