A mogę powiedzieć, dlaczego nie polecę? Bo to jest wg' mnie jedna z książek, która jest totalnym dnem i nie wiem, dlaczego ją wydano. Co ona ma w sobie takiego, że osiągnęła taki sukces? Co jest niezwykłego w tym, że jakaś tam dziewczyna nie wie, czy wybrać bycie księżną jakiegoś tam małego mocarstwa czy być dalej normalną nastolatką? Nie lubię tego typu książek, gdzie stawiane problemy przez autorów są dziecinnie śmieszne. Cała ta Mia Thermopolis ma strasznie infantylne podejście do życia; ja tak wywnioskowałam. Zawsze jak słyszę "Pamiętnik księżniczki", od razu kojarzą mi się tanie, zboczone amerykańskie komedie... ;f

Co do tych piśmideł, coraz więcej jest takich książek. I rzeczywiście, ten kto nie ma do czynienia z seksem na codzień w praktyce, ten zbyt dużo niezdrowych rzeczy o nim mówi (nie pomyśl sobie o mnie niewiadomo co ^^). I tak właśnie było z Mią - jak opowiadała o tych tamponach itp. To było takie żenujące... że aż strach.
Przeczytałam bodajże cztery części, ale poziom książki radykalnie się obniżał. Po prostu przestałam czytać, bo stwierdziłam, iż nie ma do najmniejszego sensu. :)

Syrius, tu nawet nie ma porównianie. ;D Jane Austen stworzyła coś naprawdę pięknęgo - wiem, bo sama przeczytałam "Dumę i uprzedzenie". Jej język, dobór słów i ogółem poruszane problemy są o wiele lepiej opisane niż w książkach takiej Meg Cabot. Ta druga nie sięga pierwszej do stóp.


To zostało naukowo udowodnione. I właśnie tu miałam takie wrażenie, czytając o głównej bohaterce "Pamiętnika księżniczki". Bogu dzięki mi się nie spodobała.

Ach, no i oczywiście zapomniałam wspomnieć o czytanej jeszcze jednej książce M. Cabot - "Dziewczyna Ameryki" i "Dziewczyna Ameryki II". Leżę i kwiczę, jak o tym sobie myślę... Z niby szarego życia nastolatki, po uratowaniu prezydenta, jej życie nabiera barw. Sam pomysł na fabułę - strasznie żenujący.